JIKA wabak Covid-19 sukar bagi semua orang di Asia Pasifik, lebih sukar bagi 690 juta OKU fizikal atau intelektual yang tinggal di sana.

OKU kurang mampu mengelak daripada berjangkit Covid-19 berbanding orang lain dan lebih cenderung mati daripadanya.

Kita telah melihat seberapa cepat Covid-19 boleh merebak.

Di Jepun misalnya, terdapat 86 kes Covid-19 di sebuah pusat untuk golongan intelektual OKU di wilayah Chiba berhampiran Tokyo. Di Korea Selatan, kemudahan perubatan tidak dapat melindungi golongan OKU daripada jangkitan.

Kerajaan di Asia meningkatkan usaha mereka untuk menangani penularan Covid-19 tetapi dengan berbuat demikian mereka tidak seharusnya mengabaikan golongan OKU. Mesti mengambil langkah berhati-hati untuk memaklumkan dan melindungi OKU.

Walaupun kerajaan telah menganggap kuarantin diri sebagai cara terbaik, ini bukan pilihan untuk semua OKU kerana ramai di antara mereka tidak boleh hidup berdikari dan memerlukan bantuan daripada orang lain untuk aktiviti harian.

Penduduk rumah OKU di Jawa Tengah, Indonesia masih mempunyai penggiliran bantuan di mana beberapa individu menjaga mereka setiap hari kerana rumah itu tidak mampu mengupah seorang pembantu bagi setiap individu.

Rumah itu mengakui bahawa putaran sedemikian menimbulkan risiko pendedahan yang tinggi kepada Covid-19.

OKU yang mengalami gejala tidak semestinya memahami apa yang berlaku kepada mereka atau tidak dapat menjelaskan keadaan sepenuhnya kepada doktor atau kakitangan perubatan.

Kakitangan perubatan mungkin bukan sahaja mempunyai pengetahuan yang terhad untuk menangani Covid-19 tetapi juga berurusan dengan pesakit OKU secara umum.

Jelasnya, pengesanan awal pendedahan Covid-19 dalam kalangan OKU amat sukar.

Ini telah menjadi lebih buruk kerana terdapat maklumat terhad mengenai Covid-19 yang disesuaikan untuk individu OKU.

Terdapat beberapa usaha untuk membuat maklumat yang terdapat di Braille.

Untuk melakukan mencuci tangan dan latihan memakai topeng untuk OKU dengan tangan mereka sendiri.

Sesetengah OKU memerlukan latihan tertentu untuk membantu mereka memahami maklumat tertentu.

Untuk orang buta kita perlu membuat simulasi bagaimana untuk membasuh tangan dengan betul.

Orang yang mempunyai kemerosotan pendengaran atau pekak juga mempunyai keperluan khusus termasuk untuk maklumat dalam bahasa isyarat.

Maklumat mengenai Covid-19 yang boleh diakses oleh semua orang masih sukar dijumpai.

Mesra OKU

Kerajaan perlu memastikan kemudahan perubatan untuk pesakit Covid-19 adalah mesra OKU dan petugas perubatan dilatih dalam menangani pesakit OKU.

Di luar penjagaan kesihatan, dasar khusus kecacatan diperlukan dalam hal-hal sosial dan ekonomi.

Covid-19 telah menjadikan kerajaan menutup sekolah dan menjalankan kelas dalam talian tetapi ini mungkin tidak boleh diakses oleh golongan OKU.

Keluarga pelajar OKU mesti dapat menemani keperluan pembelajaran dan menyediakan kemudahan sokongan di rumah.

Ramai OKU kehilangan pekerjaan semasa pandemik yang merupakan satu lagi ancaman kepada kehidupan mereka.

Kerajaan Indonesia mendapati hanya 1.2 peratus pekerja dalam pekerjaan formal seperti penjawat awam atau pekerjaan swasta adalah golongan OKU.

Oleh itu, mereka biasanya bekerja di sektor tidak formal seperti menjual di jalan-jalan yang telah dilanda keras oleh Covid-19, terutamanya dengan lockdown.

Kerajaan Indonesia tidak memasukkan OKU sebagai penerima bantuan sosial keperluan semasa lockdown ini.

Kerajaan mesti membantu golongan OKU yang keluarganya dijangkiti Covid-19.

Kita perlu memastikan bahawa kes di China, di mana seorang remaja dengan cerebral palsy meninggal dunia seminggu selepas bapa dan abangnya diletakkan dalam kuarantin, tidak berlaku lagi.

Kita tidak boleh mengabaikan bahawa masyarakat OKU telah diabaikan dalam usaha kita menangani pandemik.

Golongan OKU, seperti orang lain, memerlukan usaha yang tulen dan serius oleh kerajaan dan masyarakat untuk menyelamatkan mereka daripada krisis ini.

Jika kita terus mengabaikan OKU, perjuangan melawan Covid-19 untuk semua orang menjadi lebih sukar walau vaksin telah didapati!

* Mohd Fudzail Mohd Nor ialah seorang OKU yang pernah menjadi CEO syarikat di Dubai dan Abu Dhabi serta pernah memenangi lima Hadiah Sastera Perdana Malaysia