PANDEMIK Covid-19 telah memberi kesan yang sangat teruk kepada orang-orang yang mengalami kecacatan intelektual dan perkembangan, di mana mereka memerlukan sokongan khas.

Pesakit OKU intelektual mungkin lebih berisiko maut akibat Covid-19 berbanding orang lain.

Sebilangan besar orang yang rentan ini telah kehilangan sokongan kritikal yang mereka perlukan dan tidak dapat menyokong keperluan mereka sendiri.

Teknologi berasaskan web selalunya tidak membantu golongan OKU dan ramai yang tidak dapat memahami apa yang perlu mereka lakukan untuk melindungi diri daripada virus.

OKU dengan kecacatan intelektual dan perkembangan diasingkan secara tidak profesional sebelum wabak melanda dan intensifikasi pengasingan berkenaan hanya untuk melemahkan masyarakat.

Sebilangan besar individu yang mempunyai kecacatan intelektual dan perkembangan memerlukan rawatan secara langsung atau sokongan terapi kritikal di persekitaran tempat tinggal mereka.

Namun, akses untuk mendapatkan perkhidmatan tersebut telah hilang sementara semasa pandemik Covid-19.

Memulihkan keadaan itu mesti menjadi keutamaan tetapi perlu dilakukan dengan selamat.

Kakitangan yang terlibat mesti memastikan pelanggan mereka dilindungi daripada jangkitan Covid-19.

Walaupun telah ada panduan yang muncul mengenai penjagaan dan sokongan yang selamat bagi individu, ia masih berkembang dan belum sampai ke semua tempat di mana ia sangat diperlukan.

Malah, tidak selalu disampaikan dengan cara yang dapat difahami sepenuhnya oleh OKU intelektual.

Usaha menjauhkan sosial dan mitigasi lain juga mungkin memberi kesan yang tidak seimbang kepada mereka yang mempunyai kecacatan intelektual yang kebanyakannya memerlukan jarak fizikal dengan pengasuh dan orang tersayang.

Teknologi yang telah membolehkan berjuta-juta orang di seluruh dunia untuk berhubung tetapi tidak mempunyai faedah yang sama bagi mereka yang mempunyai kecacatan intelektual.

Interaksi maya, apabila dapat diakses adalah pengganti yang tidak mencukupi bagi ramai orang dengan kecacatan intelektual.

Tele-kesihatan, walaupun mempunyai banyak kelebihan yang berpotensi, juga dapat meninggalkan jurang aspek kritikal dalam penjagaan kesihatan bagi segmen penduduk.

Hanya bergantung kepada tele-kesihatan dapat menimbulkan masalah bagi mereka yang tidak dapat secara lisan atau menyampaikan rasa sakit, ketidakselesaan atau gejala kepada penyedia dan ketika melakukan pemantauan untuk perkara-perkara seperti kesan buruk daripada ubat-ubatan yang sering dilakukan secara langsung.

Kira-kira 6.5 juta orang di Amerika Syarikat mempunyai kecacatan intelektual, namun tidak pasti pula keadaannya di Malaysia.

Ini bermakna mereka mempunyai skor IQ di bawah 70 dan batasan kognitif lain yang mempengaruhi kemahiran komunikasi, sosial, dan rawatan diri mereka.

Pandemik Covid-19 pasti menyulitkan kewujudan mereka tetapi ia juga telah mengakhiri hidup mereka dengan kadar yang tragis.

Faktor risiko bebas tertinggi untuk Covid-19, mengawal ras, etnik, dan pemboleh ubah lain. Ia lebih tinggi daripada masalah usia atau jantung atau paru-paru.

Sebilangan peningkatan penyakit dan kematian mungkin berkaitan dengan sifat kecacatan intelektual serta sokongan yang mereka perlukan.

Misalnya, OKU intelektual lebih kerap tinggal di rumah berkumpulan, menggunakan pengangkutan bersama, terdedah kepada orang di luar rumah tangga mereka termasuk ahli terapi dan penyedia perkhidmatan lain dan berjuang dengan langkah berjaga-jaga seperti memakai pelitup muka.

OKU intelektual sebenarnya telah lama menderita dalam dunia perubatan.

Ketika merawat pesakit dengan kecacatan intelektual, doktor sering memilih untuk bercakap dengan penjaga mereka walaupun terdapat kebimbangan mengenai persetujuan pesakit.

Individu daripada kumpulan minoriti kaum dan etnik dengan kecacatan berkenaan sering menghadapi halangan tambahan dengan kesukaran.

* Mohd Fudzail Mohd Noor ialah seorang OKU yang pernah menjadi CEO syarikat di Dubai dan Abu Dhabi serta pernah memenangi lima Hadiah Sastera Perdana Malaysia