MENTERI Pengajian Tinggi, Datuk Seri Mohamed Khaled Nordin memberi ucapan hebat pada majlis prapelancaran kampus Bangladesh UCSI University, yang diadakan di kampus Cheras pada 3 Februari lalu.

Memandangkan 30 peratus daripada populasi pelajar di UCSI terdiri daripada pelajar antarabangsa, beliau berkata, "Kita hidup dalam dunia di mana isu global seperti pandemik, perubahan iklim, pelarian, mata wang digital dan keadilan sosial tidak lagi mengenal sempadan, halangan geografi tidak boleh mengehadkan potensi kerjasama untuk membangunkan pengetahuan baharu dan idea-idea segar.”

Beliau memuji pengantarabangsaan yang lebih tinggi dalam pendidikan tinggi, diplomasi pengetahuan, peningkatan akses dan ekuiti untuk pembangunan modal insan, dan contoh yang ditunjukkan untuk institusi pengajian tinggi lain di seluruh Malaysia.

Amat menggalakkan bagi penyokong usaha pembaharuan yang lebih lanjut, beliau mengakui keperluan untuk lebih banyak piawaian akreditasi kontemporari, meneroka model dan pedagogi baharu tanpa terlalu dihadkan oleh peraturan.

Sebulan kemudian, di tengah-tengah kemeriahan yang sama, saya sebagai Pro-Canselor menyertai acara pelancaran sebenar di Dhaka, satu acara yang penting kerana merupakan kali pertama universiti asing membuka kampus di Bangladesh. Kedua-dua Menteri dan Timbalan Menteri Pendidikan Bangladesh bercakap secara positif tentang pembaharuan dalam sektor pendidikan untuk membolehkan perkongsian sedemikian, meningkatkan daya saing dan inovasi, dan meluaskan akses untuk pasaran pelajar mereka yang semakin meningkat, dengan mengambil maklum kewujudan ratusan alumni Bangladesh sedia ada daripada UCSI.

Malah, seorang alumni yang teruja, dengan bangga menyatakan bahawa kemasukan UCSI ke Dhaka bermakna kelayakannya sedia ada adalah lebih berharga!

Pada ketika itu saya sudah terbiasa dengan ciri-ciri khas layanan Bangladesh - seperti persembahan bunga, buah-buahan dan plak untuk setiap tetamu individu - tetapi saya lebih terpesona dengan unsur keagamaan yang memulakan majlis itu.

Dengan 90 peratus penduduknya beragama Islam, saya menganggap mungkin ada doa seperti lazimnya di Malaysia. Namun, selepas bacaan surah oleh seorang imam, terdapat sumbangan daripada pemimpin agama Hindu, Buddha dan Kristian, walaupun bilangan mereka yang kecil di negara ini.

TOLERANSI

Dalam ucapan saya yang mengucapkan tahniah kepada kedua-dua negara, saya menyatakan bahawa toleransi yang mesra itu memberi petanda baik untuk perkongsian pendidikan antarabangsa.

Keyakinan saya turut disuarakan oleh penceramah lain yang teruja dengan nafas segar ini (dibandingkan dengan kesesakan Dhaka iaitu Indeks Pencemaran Udara secara rutin melebihi 200!).

Di kampus itu sendiri, jumlah penyediaan begitu jelas, dengan bilik komputer baharu, bengkel rekaan fesyen, studio seni bina dan makmal kejuruteraan elektrik disediakan sepenuhnya.

Satu-satunya permintaan saya adalah sudut tentang batu asas penubuhan Malaysia ditambah di sebelah paparan yang didedikasikan untuk penubuhan Bangladesh, lengkap dengan patung Bapa Pengasas mereka yang sangat dihormati, Sheikh Mujibur Rahman.

Rumah yang didudukinya juga merupakan lokasi beliau dibunuh dengan kejam pada tahun 1975 bersama sebahagian besar keluarganya kecuali dua anak perempuan, salah seorang daripadanya ialah Perdana Menteri semasa, kini menjadi muzium.

Selain botol Coke dan jeruk yang tidak tercemar sejak hari bersejarah itu, saya melihat sebuah pinggan perak yang mengandungi semua lambang negeri Malaysia, hadiah daripada Yang di-Pertuan Agong yang membuat lawatan pada tahun 1974.

Antara banyak buku yang diberikan oleh kurator kepada saya, salah satunya adalah sebuah buku yang ditulis oleh Sheikh Mujibur tentang perjalanannya ke ‘China Baharu’ pada tahun 1952, beliau telah terinspirasi dengan kaedah rejim baharu itu menjalankan dasar mengenai bahasa, pendidikan dan industri.

Amat bertepatan sekali, destinasi saya yang seterusnya ialah China yang sempadannya hanya dibuka selepas Covid-19 pada bulan Januari.

KERJASAMA

Di Shanghai, saya menyaksikan bagaimana perkongsian pendidikan lanjut sedang dibangunkan antara Malaysia dan China. Dianggarkan kira-kira 1,500 orang pelajar China menghadiri Universiti UCSI, walaupun demografi dan keperluan agak berbeza dengan Bangladesh, peluang untuk kerjasama sangat besar.

Ketika dunia terus dibuka semula selepas Covid-19, prasangka lama dan syak wasangka baharu terus berterusan. Geopolitik dan politik domestik boleh menimbulkan salah faham dan sudah tentu provokasi disengajakan terhadap mereka yang dianggap ‘berbeza’.

Akhirnya, pendidikanlah yang boleh dan mesti merapatkan jurang ini. Apabila orang ramai belajar bersama, kepercayaan dan persahabatan akan dipupuk, membawa kepada perkongsian dan komuniti baharu yang berdaya tahan.

Pada masa sama, saya juga memerhatikan bahawa sama ada di Malaysia, Bangladesh atau China, pendapat orang muda sangat penting kepada kerajaan semasa. Jadi, undang-undang dan peraturan yang berbeza diwujudkan untuk memantau atau membimbing perkara yang boleh diperkatakan.

Dalam kes Malaysia, Akta Universiti dan Kolej Universiti 1971, pada asalnya bertujuan untuk menyediakan rangka kerja untuk pendidikan tinggi, telah menjadi alat utama untuk menyekat kebebasan pelajar, mengawal akses dan aktiviti politik dan menyekat kebebasan membuat keputusan.

Saya ingin menyatakan kepada menteri: sama seperti hal memupuk perkongsian antarabangsa untuk memartabatkan universiti Malaysia adalah penting, begitu juga dengan meningkatkan budaya domestik universiti kita.

Mungkin pemansuhan sepenuhnya tidak perlu, tetapi sekurang-kurangnya perlu ada pindaan akta sewajarnya!

* Tunku Zain Al-‘Abidin ialah Pro-Canselor UCSI University