SETIAP tahun apabila kita memperingati Hari Kebangsaan pada 31 Ogos dan Hari Malaysia pada 16 September, apa yang terlintas di fikiran ialah patriotisme, perpaduan dan cintakan negara kita. Ini sepatutnya sama pada tahun ini walaupun pelbagai cabaran yang kita hadapi dari segenap aspek.

Apa itu patriotisme? Kita boleh mentakrifkan patriotisme sebagai rasa cinta dan hormat terhadap tanah air kita. Kebanggaan semula jadi terhadap negara yang mendorong orang ramai bekerja keras untuk pembangunan negara, melindungi warisan dan budaya serta menjaga negara daripada dimusnahkan oleh kuasa luar atau dalam.

Patriotisme juga memberi erti dedikasi dan pengorbanan seumur hidup untuk negara.

Selain itu, patriotisme juga membayangkan rasa kekitaan yang mengikat manusia bersama-sama. Ia biasanya dilambangkan dengan mengibarkan bendera dan menghormati lagu kebangsaan.

Bendera negara melambangkan semangat patriotisme, kebanggaan, perpaduan dan berbakti kepada negara.

Di bawah bendera Jalur Gemilang, Malaysia mencapai kemerdekaan dan membina kehidupan kita dengan harmoni tanpa mengira bangsa, warna kulit atau kepercayaan.

Di bawah Jalur Gemilang juga, kita berusaha ke arah membina sebuah negara yang mampan untuk generasi masa depan kita.

Walau bagaimanapun, saya juga perlu menegaskan di sini bahawa mengibarkan Jalur Gemilang bukanlah satu-satunya cara untuk menzahirkan semangat patriotisme seseorang.

Patriotisme boleh datang dalam pelbagai bentuk. Antaranya ialah apabila kita bersuara dan mempertahankan negara kita, ia adalah satu tindakan patriotik.

Di samping itu, rakyat Malaysia boleh mempamerkan patriotisme mereka melalui kata-kata, pemikiran dan tindakan mereka demi kepentingan negara dan pembinaan negara bangsa.

Berjiwa patriotik juga bermakna menyumbangkan pandangan dan pendapat yang ikhlas dalam bidang yang boleh membawa kebaikan kepada negara.

Pada masa yang sama, meluahkan perasaan yang tidak berat sebelah dan ikhlas tentang hal ehwal negara kita adalah hak dan tanggungjawab semua rakyat Malaysia yang patriotik serta mereka yang mahukan Malaysia yang lebih baik.

Sehubungan itu, membuat kritikan yang membina demi kepentingan negara tidak menjadikan seseorang itu kurang patriotik. Patriotisme harus diterapkan pada zaman kanak-kanak kerana apabila anak-anak cintakan tanah air, mereka akan membesar dengan menghargai warisan, kepelbagaian, sejarah dan berusaha untuk memajukan Malaysia dalam semua aspek.

Kita turut dapat merasakan bahawa patriotisme dapat disemai dalam diri pelajar melalui kesedaran, pendidikan dan pengetahuan. Sistem pendidikan harus disesuaikan untuk memupuk rasa bangga dan kepunyaan negara.

Perpaduan Semangat kekitaan merupakan elemen penting yang perlu dipupuk dan dipelihara dalam kalangan pelajar. Hanya melalui semangat kekitaan, generasi muda Malaysia dapat dibentuk menjadi warganegara yang bertanggungjawab dan matang serta pemimpin negara pada masa hadapan.

Kanak-kanak kecil mesti dibentuk supaya tidak melihat sesuatu melalui kaca mata berwarna perkauman. Kita haruslah memastikan anak-anak disatukan dan mereka dibiarkan membesar bersama-sama supaya anak-anak akan dapat mengenali, memahami dan menghargai rakan sebaya mereka yang berbeza warna kulit atau latar belakang agama.

Generasi muda mesti disedarkan tentang kepentingan perpaduan, perpaduan sosial dan perdamaian kerana ia merupakan tunjang kejayaan dan pembangunan negara. Memandangkan pelajar adalah pemimpin masa depan negara, adalah penting untuk menjalinkan hubungan yang lebih erat walaupun berbeza bangsa, budaya dan agama.

Memupuk perpaduan harus dimulakan di sekolah di mana usaha boleh dilakukan untuk menyemai nilai-nilai keharmonian, perpaduan dan keamanan antara kaum.

Untuk hal ini, guru perlu menggunakan kreativiti dan kemahiran untuk mendapatkan murid daripada semua kaum menyertai aktiviti yang meningkatkan integrasi dan perpaduan kaum.

Pelajar harus mengambil bahagian dalam aktiviti sekolah dan luar yang membolehkan mereka berinteraksi antara satu sama lain dan membina persahabatan yang berkekalan. Pelajar tidak boleh mengenal warna kaum dan perlu menganggap antara satu sama lain sebagai kawan dan bukannya mengikut kaum.

Pengetua sekolah dan guru perlu menggalakkan pelajar untuk memahami antara satu sama lain dengan lebih baik dan saling menghormati.

Mereka perlu menjadi penggerak utama transformasi pendidikan kita, bukan sahaja untuk mengajar dan menyampaikan ilmu dan kemahiran tetapi untuk menyatupadukan pelajar pelbagai kaum melalui aktiviti selaras dengan aspirasi Malaysia yang bersatu padu.

Ibu bapa perlu memupuk dan mengamalkan nilai-nilai positif dalam kehidupan seharian mereka untuk memberi inspirasi kepada anak-anak mencontohi tingkah laku baik yang akan membantu mereka membina negara yang stabil walaupun terdapat perbezaan. Oleh hal yang demikian, nilai-nilai seperti kejujuran, integriti, toleransi, tekun, adil, menghormati orang yang lebih tua dan kesedaran sivik perlu dipertahankan.

Semasa kita memperingati Hari Kebangsaan yang ke-66 pada 31 Ogos lalu, rakyat Malaysia mesti mengukuhkan azam mereka untuk lebih bersatu kerana kita berkongsi harapan, aspirasi dan impian yang sama untuk Malaysia yang lebih baik.

Perpaduan dan integrasi nasional dapat diperkukuh dan lebih bersemangat melalui penerapan nilai patriotisme. Sejarah telah membuktikan bahawa Malaysia mampu mengharungi sebarang cabaran sekiranya rakyatnya bersatu padu.

Kepelbagaian kita adalah kekuatan kita dan ia merupakan resipi kejayaan dalam mencapai pembangunan dan kemajuan sosioekonomi, serta sebagai keupayaan untuk menakluki pelbagai kesukaran.

Rakyat Malaysia yang berbilang kaum, agama dan warna kulit saling melengkapi antara satu sama lain dan kepelbagaian kita tidak seharusnya menjadi penghalang untuk menjalani kehidupan yang bersatu padu dan harmoni.

*Tan Sri Lee Lam Thye adalah pemegang amanah Yayasan Perpaduan Malaysia